ਅਸੀਂ ਢੀਠ ਹੋਏ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਮਰਨ ਤੱਕ
ਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਵੇਗਾ ਹੀ
ਸਭ ਦੁਨੀਆਂ ਮਰਦੀ ਹੈ
ਏਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਏਨਾਂ ਵੀ-
ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੇ
ਕਿ ਜੇ ਮੌਤ ਹੋਵੇ
ਤਾਂ ਕਿਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਹੋਵੇ..?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Followers
Blog Archive
-
▼
2009
(55)
-
▼
November
(31)
- 'ਸਿੱਧੂ' ਦੇ ਗਧੇ
- ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ- ਫੁਲਕਾਰੀ
- ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ- ਖੂਹ
- ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ- ਗੁੜ
- ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ- ਗੁਹਾਰਾ
- ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ- ਪਹਾ
- ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ- ਟੋਭਾ
- ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ- ਦਰਵਾਜ਼ਾ
- ਲਾਲ ਸਿੰਘ ਦਿਲ- ਢੀਠਤਾਈ
- ਲਾਲ ਸਿੰਘ ਦਿਲ- ਸੋਚ
- ਲਾਲ ਸਿੰਘ ਦਿਲ- ਨਾਚ
- ਲਾਲ ਸਿੰਘ ਦਿਲ- ਜ਼ਜ਼ਬੇ ਦੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ
- ਲਾਲ ਸਿੰਘ ਦਿਲ- ਸ਼ਕਤੀ
- ਲਾਲ ਸਿੰਘ ਦਿਲ- ਲੰਮਾ ਲਾਰਾ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਇਹ ਦੇਸ਼
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਮੈਂ ਅਜੇ ਮਰਿਆ ਨਹੀਂ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਮੇਰੇ ਮਹਿਬੂਬ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਕਿਹੜੀ ਕੌਮ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਸੁਦਾਮਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਭਾਰਤ ਮਾਂ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਅਲਵਿਦਾ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਮੇਰੇ ਲੋਕ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਆਓ ਹੱਸੀਏ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਵਿਥਿਆ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਕਈ ਵਾਰ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਜ਼ੁਲਫ ਦੀ ਤਾਰੀਫ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਅੱਜ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਲੋਕ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਸਵਾਗਤ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਨੰਗੀ ਨਾਚ ਕਰੇਗੀ
- ਨਕਸਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ- ਕੁੜੀ
-
▼
November
(31)
No comments:
Post a Comment